‘Het voelt alsof mijn ouders er weer zijn’
Francis uit de Centraal Afrikaanse Republiek kampt nog dagelijks met de gruwelijkheden die hij meemaakte in zijn land. “Voor de oorlog, was ik gewoon een jongetje dat naar school ging. Tot het conflict startte. Ik was 14 jaar. Leden van rebellenbeweging Seleka schoten onze ouders voor de ogen van mijn zussen en mij dood. Ik wilde mijn familie beschermen en mijn ouders wreken, dus ik sloot me aan bij de Anti-Balaka-beweging die vocht tegen Seleka. Wanneer ik mensen moest vermoorden, dacht ik aan mijn ouders. Toen de rebellen weg waren, ging ik terug naar mijn dorp. Jarenlang leefden mijn zussen en ik op wat ik verdiende met landbouw. Ik voelde me alleen en verdrietig.”
“Afgelopen jaar ontmoette ik mensen van SOS Kinderdorpen die in een kindvriendelijke ruimte werkten. Zij hebben me geholpen om te gaan met mijn angsten en de haat die ik voelde. De steun die ik kreeg, gaf me hoop. Dat voelde een beetje alsof mijn ouders er weer zijn. Ik volg nu een training om timmerman te worden. De mensen die deze training geven, zorgen ook voor onderdak en materialen. Mijn leven zal beter worden als ik een timmerman ben. Iedereen heeft een bed, een tafel en een stoel nodig.”
