Nkatiye (37), een moeder van negen kinderen, woont in Kargi, een afgelegen nederzetting op een grote, droge zandvlakte in het noorden van Kenia. Ze komt uit de Rendille-gemeenschap. Dat zijn semi-nomadische veehouders die geiten en kamelen houden voor voedsel en inkomen. Nkatiye heeft geen van beide meer: door de droogte zijn al haar 100 geiten en 31 kamelen dood.
Nkatiye heeft al drie jaar geen druppel regen gezien. Het gebied waarin ze leeft is, net als de rest van Noord-Kenia, heter en droger dan ooit. ‘’De seizoenen zijn veranderd. In normale tijden voedde ik mijn kinderen met melk van mijn dieren en af en toe aten we zelfs vlees. Nu is al mijn vee dood en heb ik geen inkomsten.’’ Veel families in Kargi hebben grote verliezen geleden. De eens zo veerkrachtige gemeenschap van veehouders leeft nu in extreme armoede en hongersnood.
Help families zoals die van Nkatiye hun veerkracht terug te krijgen en doneer nu! Daarmee geef je een familie wat ze het hardst nodig hebben, zoals voedsel, onderwijs, hygiëne artikelen of medische zorg.
Dramatische verschuiving
‘’Voor de droogte leefden we een eenvoudig maar goed leven. We hielden ons bezig met het verzorgen van onze dieren. Samen met mijn man verkocht ik een geit om eten te kopen, schoolgeld te betalen en in de dagelijkse behoeften van de kinderen te voorzien. Dat is nu allemaal weggevallen. De droogte heeft ons arm gemaakt.’’
Omdat ze geen inkomsten heeft, leent Nkatiye eten om haar kinderen te voeden: een kopje rijst, wat bonen of maïsmeel. De porties zijn vaak erg klein. Nkatiye verdeelt het kleine beetje eten onder haar kinderen en eet zelf niet.
Satima, een herder in één van de dorpen in Kargi: ‘’Mensen hebben niet genoeg te eten en worden zwak. En niet alleen de mensen. Ezels en kamelen zijn normaal gesproken sterke beesten. Ze zijn vaak de laatste dieren die sterven. Dat ze nu doodgaan, laat de ernst van de situatie zien. Zonder hulp wacht mensen, te beginnen bij kinderen en ouderen, hetzelfde lot.’’
‘We zullen veel kinderen verliezen door de droogte’
’David Dabalen, gezondheidswerker
David Dabalen, een hulpverlener bij het plaatselijke gezondheidscentrum, heeft in Kargi een toename van gevallen van ondervoeding opgemerkt. “Als de droogte aanhoudt, is mijn zorg dat veel kinderen overlijden”, zegt Dabalen. “We hebben al 400 kinderen in het aanvullende voedingsprogramma geplaatst en 20 ernstige gevallen doorverwezen naar het provinciale ziekenhuis. Deze aanhoudende droogte zal kinderen veel schade toebrengen.”
De baby van Nkatiye is opgenomen in het voedingsprogramma. Ze krijgt elke twee weken drie zakjes voedzame pap, maar de situatie van Nkatiye’s familie is zo ernstig, dat ze de pap aan al haar kinderen geeft. Door de droogte is haar gezin uit elkaar gevallen. Haar twee oudste zoons van 16 en 14 jaar oud, zijn gestopt met school om hun vader te helpen de dieren van andere mensen te hoeden. In Kargi is een opvallende afwezigheid van oudere jongens. Zij hebben de dieren die niet dood zijn gegaan van de hitte en droogte weggedreven naar waar nog grasland is, soms tot 150 kilometer verderop. Velen zijn gestopt met school om hun familie te redden van extreme armoede en hongersnood.
De man en twee zonen van Nkatiye worden eenmaal per jaar betaald met 12 geiten. Eens in de drie maanden krijgt Nkatiye een broodnodige boost van ongeveer 5.000 shilling (50 dollar) van haar man, nadat hij één geit heeft verkocht.
SOS Kinderdorpen helpt families en kinderen in nood, door ze de hulp op maat te geven die ze nu het hardst nodig hebben, zoals voeding en schoon drinkwater, toegang tot onderwijs, hygiëne artikelen en medische zorg. Jij kan een verschil maken door te doneren voor families in nood.
De prijs van een zak maïsmeel is van 2 naar 4 dollar gestegen
Een paar maanden geleden kon Nkatiye voldoende huishoudelijke artikelen kopen van de verkoop van één geit, maar de hoge voedselprijzen zorgen ervoor dat ze nu nog maar de helft ervan kan kopen.
“Een zak maïsmeel van bijvoorbeeld vijf kilo werd eerst verkocht voor 250 shilling (2 dollar), maar de prijs is gestegen naar 450 (4 dollar)”, zegt Nkatiye.
“Mijn zeven kinderen die nog thuis wonen en ik hebben een kilo rijst nodig voor een goede maaltijd. Als ik niet genoeg geld heb, kies ik ervoor om honger te hebben zodat de kinderen kunnen eten. Ik koop slechts een halve kilo rijst, een kwart kilo suiker en wat kleine theeblaadjes. Ik koop geen zout, en olie kan ik niet betalen.”
‘Gezinnen komen bij mij smeken om eten en vragen om hulp’
Namarei Buroya, een lokale winkelier
‘’De mensen geven de handelaren en de lokale overheid de schuld van de stijgende prijzen’’, zegt Namarei Buroya, een lokale winkelier. ‘’Ze begrijpen niet wat de impact van de oorlog in Oekraïne en de buitenwereld is. Bij mij kunnen gezinnen eten op de pof kopen. Ze smeken en vragen mij om hulp. Dus geef ik ze een beetje van wat ze nodig hebben, en op een dag, als ze wat geld hebben, kunnen ze hun schuld aflossen. Ja, het is verschrikkelijk de droogte, maar mensen moeten toch eten.”
Er heerst een opmerkelijk saamhorigheidsgevoel in de Kargi-gemeenschap, waardoor het kleine beetje eten dat er is gedeeld wordt tussen buren, dorpen en families. Dit heeft families zoals die van Nkatiye enorm geholpen om de droogte tot nu toe te overleven. Nkatiye is vastbesloten om sterk te blijven voor haar kinderen, maar weet dat haar lichaam zwakker wordt. “Zonder inkomsten heb ik niets om mij aan vast te houden. Kijk naar wat ik draag, kijk naar mijn magere lichaam. Ik heb geen zeep om onze kleren te wassen en je kunt mijn botten al zien. Ik ben bang dat ik mijn kinderen zal verliezen aan deze droogte of dat ik zal omkomen van de honger. Ik raak vaak in paniek en denk dat ik gek word. Zonder hulp ga ik het niet redden.”
Help families zoals die van Nkatiye
