Pleegouders Lena en Mykola uit Oekraïne vluchtten begin maart naar SOS Kinderdorp Hemeiuș in Roemenië, samen met hun 11-jarige dochter Julia en twee pleegkinderen van drie en vijf jaar oud. De eerste dagen van de oorlog konden Lena en Mykola niet weg uit Oekraïne. Tenminste, niet met hun pleegkinderen.
“Vanaf de eerste dag van de oorlog zijn we gestart met de pleegzorg voor Danylo en Sacha. Aangezien we een kortdurend pleeggezin zijn, wat inhoudt dat kinderen maximaal een jaar bij ons blijven, hadden we geen voogdij over Danylo en Sacha. Hierdoor konden we ze niet over de grens brengen. Hen achterlaten was geen optie”, vertelt Lena.
Hun pleegkinderen waren de belangrijkste motivatie van Lena en Mykola om elf dagen op een plek te blijven waar geschoten werd. “Als we zonder hen waren vertrokken, hadden ze weer in een kindertehuis gezeten. Hun moeder leeft, maar verwaarloosde hen. Ze liet de kinderen vaak alleen. Wij waren vastbesloten om ze een veilige, stabiele familiesituatie te bieden.” Een paar dagen na het uitbreken van de oorlog, voerde de Oekraïense regering wetswijzigingen in, waardoor kortlopende pleeggezinnen het land konden verlaten met hun pleegkinderen. ”In een Facebookgroep schreef ik dat we onderdak zochten in Roemenië. We kregen informatie over het SOS kinderdorp Hemeiuş. Op 6 maart kwamen we hier aan.’’
‘Een tehuis is geen plek voor een kind om op te groeien’
Mykola en Lena, pleegouders van Danylo en Sacha
Al drie jaar lang zijn Lena en Mykola pleegouders. “Enkele jaren nadat we Julia kregen, wilden we graag een kind adopteren, maar helaas lukte dit niet om verschillende redenen. Daarom hebben we besloten om pleegouders te worden. We hebben met veel liefde voor vijf kinderen gezorgd, en met Danylo en Sasha hebben we in totaal zeven kinderen opgevangen.”
Volgens Mykola zijn hij en Lena pleegouders, omdat het hun grootste wens is om kinderen een thuis te geven. “Toen onze pleegzorgperiode eindigde, zagen we dat de kinderen weer in tehuizen werden geplaatst. Dat is geen plek voor een kind om op te groeien. Een kind hoort ouderlijke zorg te ervaren en familiebanden te ontwikkelen. Alle kinderen horen in een gezin op te groeien.”
Een nieuw leven voor het gezin in Hemeiuş
Eenmaal aangekomen in Hemeiuş, ging Mykola meteen aan het werk in het SOS kinderdorp. Lena zorgde ervoor dat Julia online haar schoollessen volgde en dat Danylo en Sasha zich goed en veilig voelden. Mykola: “Ik ben bouwvakker van beroep. Toen ik zag dat er hulp nodig was bij de renovatie van gezinswoningen in het kinderdorp, bood ik mijn vaardigheden aan. De huizen bieden onderdak aan meer Oekraïense gezinnen. Ik ben dankbaar dat wij hier kunnen verblijven en wil graag op elke mogelijke manier mijn steentje bijdragen.”
Rodica Marinoiu, de directeur van SOS Hemeiuş, zegt: “Mykola is een enorme hulp geweest voor onze dorpsmeester, Ilie, die zich nu geen dag meer kan voorstellen zonder Mykola. Daarom hebben we besloten om hem een baan aan te bieden als zijn assistent. Ik ben erg blij dat hij binnenkort een contract bij ons tekent en onze collega wordt.”
Wonen en werken in SOS kinderdorp Hemeiuş geeft Lena en Mykola het gevoel van een tweede thuis en een doel. Hun drie kinderen zijn inmiddels gewend dat hun vader weg is voor zijn werk, al is het maar twee huizen verderop. Ook raakten ze snel gewend aan hun nieuwe dagelijkse routine. “Weet je, ik sta versteld van SOS Kinderdorpen”, zegt Mykola. “We kenden de organisatie niet, maar zien dat jullie onze waarden delen.”
SOS Kinderdorpen Roemenië vangt Oekraïners op
SOS Kinderdorpen Roemenië vangt Oekraïense kinderen en gezinnen op in drie SOS kinderdorpen in Boekarest, Cisnadie en Hemeiuş. Meer dan 331 kinderen en volwassenen uit Oekraïne worden op de verschillende locaties in Roemenië opgevangen. In totaal worden bijna 5.090 kinderen en volwassenen opgevangen in SOS Kinderdorpen in 14 landen (cijfers uit augustus 2022).
