Verhalen van broers en zussen uit Guinee-Bissau
Je ouders verliezen of niet meer (veilig) bij je familie kunnen wonen, dat is voor de meeste kinderen een traumatische ervaring. Een ervaring die ze vaak delen met broers of zussen. Om hun trauma niet nóg groter te maken zorgen wij dat broers en zussen in een kinderdorp altijd samen worden geplaatst bij één familie. Samen sterk op weg naar de toekomst.
Het verhaal van Margarida en Ana
De zusjes Margarida (8) en Ana (4) wonen sinds drie jaar samen in het kinderdorp. Daarvoor groeiden ze gescheiden van elkaar op. Nadat hun moeder was overleden, erkende hun vader de meisjes niet als zijn dochters. De broer van hun moeder probeerde de zorg voor zijn nichtjes op zich te nemen, maar omdat hij jong was, nog op school zat en dus geen geld verdiende, was dat heel moeilijk voor hem. Ana belandde ondervoed en met malaria in het ziekenhuis, haar grote zus in het weeshuis. De dorpsdirecteur vertelt: “We konden gelukkig, uiteindelijk de zussen samenplaatsen in het kinderdorp. “De relatie tussen de meisjes was eerst niet hecht omdat ze geen band hadden opgebouwd. Nu gaat het beter en wordt de band steeds sterker.”
“Ze hebben een speciale band, omdat ze biologische zussen zijn.”
Het verhaal van Renildo en Vanildo
Renildo en Vanildo (12) waren één jaar jong toen ze in de familie van SOS Moeder Maria verwelkomd werden. Elf jaar later is de tweeling onafscheidelijk. Ze verdedigen elkaar altijd, knuffelen en zijn alle twee fanatieke (en talentvolle) dansers. Vanildo(achter): “Samen spelen met mijn broer vind ik het leukst. Hij maakt veel grapjes, ook over mij. Dan moet ik heel hard lachen.” Renildo lacht: “Ik vind mijn broer leuk omdat hij knap is en om de manier waarop hij met mij speelt. Als ik verlegen ben, doet hij het voor en zorgt hij dat ik het toch durf te doen. Als er iets is praten we eerst met elkaar en daarna gaan we samen naar onze SOS moeder.”
Het verhaal van Mariana en Leonor
Toen de moeder van Mariana (14) en Leonor (11) overleed, kon hun vader niet goed meer voor ze zorgen. Inmiddels is hij ook overleden. Mariana: “Ik ben heel blij dat ik samen met mijn zusje ben. ik ben trots op hoe ze het (op school) doet en hoe het met haar gaat. Natuurlijk hebben we ook wel eens ruzie, maar dat komt maar weinig voor.” Haar zusje reageert: “Mariana staat altijd voor me klaar en geeft me raad als ik ergens mee zit.” De zussen hebben nog contact met hun stiefmoeder en halfbroertjes bij wie ze soms een paar dagen logeren. “Onze band is goed”, vertelt Mariana. “Ze voelen als familie en zijn belangrijk voor ons. Het is niet erg dat zij daar zijn en wij hier, wij hebben samen onze familie hier.”
Wil jij ook dat broers en zussen samen in een liefdevolle familie kunnen opgroeien?
