In Kaolack, een regionaal marktstadje in het centrum van Senegal, speelt de 10-jarige Khadi* alamber – een veelvoorkomend handklap-spel in Senegal – met haar zussen Awa* (11) en Salimata (13)*.
Zoals elk jaar tijdens het natte seizoen vormen zich grote plassen modderig water rond en in het plaatstalen huis met één slaapkamer. Hier wonen ze samen met hun moeder, vader en oudere zus. Blikken, emmers, afgedankte autobanden en zwerfafval vormen de aanblik in de buurt en een ideale broedplaats voor muggen. Het is een barre leefomgeving. Maar dit is wat ze hun thuis noemen en waar ze het grootste deel van hun tijd doorbrachten sinds Senegal de noodtoestand afkondigde. In het hele land sloten onder meer de scholen in een poging de verspreiding van het virus te stoppen.
Ambities
“Ik wil dokter worden”, zegt Awa. “Ik wil ambtenaar worden”, vertelt Salimata. “Ik weet niet wat ik wil doen”, zegt Khadi.
Hoewel hun ambities verschillen, verlangen de drie zusters allemaal om naar school te gaan. Dat dingen weer normaal worden. Khadi: “Ik wil weer naar school kunnen en niet langer afhankelijk zijn van de radio om schoollessen te volgen. Mijn leraar kunnen zien en vragen kunnen stellen als ik iets niet begrijp. Zonder angstige gedachten mijn vrienden weer elke dag kunnen zien.”
Gezien de stijging in het aantal coronagevallen in Senegal, is de kans klein dat de zussen hun verlangen vervuld zien. Niets is meer zeker op dit moment.
Khadi en haar familie worden gesteund door het SOS familieversterkend programma. Binnenkort kun je meer lezen over hoe het met ze gaat.
*)Namen vanwege privacy aangepast
