Opgroeien in je eigen familie biedt vrijwel altijd de beste toekomstkansen. Daarom doen we er alles aan om te zorgen dat de kinderen die we via onze programma’s ondersteunen bij hun ouders of andere naasten kunnen wonen. Soms zijn ze door omstandigheden aangewezen op alternatieve zorg. Ook dan proberen we de band met hun familie en gemeenschap te behouden.
Als kinderen niet bij hun ouders kunnen wonen, kijken we als eerste naar opvang door familieleden, zoals grootouders. Opvang binnen de gemeenschap is een andere mogelijkheid, zodat kinderen dichtbij hun ‘roots’ blijven. Plaatsing in een SOS kinderdorp gebeurt alleen als er geen andere optie is en het liefst tijdelijk, want onze focus ligt op terugkeer van kinderen naar huis.
Contact met familie
In de periode waarin kinderen op een andere plek wonen proberen we de band met hun familie in stand te houden. Waar mogelijk vangen we broertjes en zusjes gezamenlijk op, zodat zij steun hebben aan elkaar. Voor kinderen in een SOS kinderdorp organiseren we geregeld familiebezoeken. Alleen in uitzonderlijke gevallen is het niet in het belang van kinderen om contact te houden met hun familie.
Begeleide terugkeer
Zodra het veilig genoeg is voor terugkeer naar huis, starten we met gezinshereniging. Dat vraagt om maatwerk, zeker bij gezinnen die langere tijd uit elkaar zijn geweest. Soms spreken kinderen bijvoorbeeld de taal uit hun geboortestreek niet meer. Het lokale SOS team biedt mentale begeleiding om te voorkomen dat kinderen opnieuw een vertrouwde opvoeder verliezen. Ook na hun terugkeer is er nazorg om te volgen hoe het thuis met ze gaat. Bij de hereniging van families werkt SOS Kinderdorpen volgens de Inter-Agency Guidelines for the Reintegration of Children en de SOS Children’s Villages Global Reintegration Guidelines.
Mensah en Afua wonen weer bij hun vader
De vrouw van Joseph Adu overleed bij de geboorte van hun jongste zoon. Joseph kon tot zijn verdriet niet zelf voor hun vier kinderen zorgen. De jongste twee – Mensah was één week, zijn zusje Afua vier – werden in 2004 opgevangen in een SOS familie. In 2017 kwamen ze terug bij hun vader.
“Met mijn inkomen als buschauffeur had ik mijn kinderen niets te bieden”, vertelt Joseph. “Toch wilde ik dat ze naar school gingen en een thuis zouden hebben. Ergens was het een opluchting, zowel geestelijk als financieel, om mijn kinderen in een SOS familie onder te brengen.” Mensah is inmiddels vijftien. Hij vond het leven in het SOS kinderdorp fijn: “Bij mijn SOS familie woonden nog meer kinderen. Van hen leerde ik over de Ghanese cultuur en de plaatsen waar ze vandaan kwamen. Mijn SOS moeder vroeg iedereen voor mij te bidden, om mijn zelfvertrouwen te vergroten. Ik was vroeger verlegen, maar groeide op met het gevoel dat ik geliefd was.”
Voorgoed naar huis
Elke maand kwam Joseph bij Mensah en Afua op bezoek. In 2013 hertrouwde hij met Victoria en hij stelde haar voor aan het SOS team en zijn kinderen. Vier jaar later moest hij nog altijd hard werken om de eindjes aan elkaar te knopen, maar kon hij de huishoudelijke taken delen met Victoria. En dus vroeg Joseph in 2017 om hereniging met zijn twee jongste kinderen. Toen hij hoorde dat hij niet langer bij zijn SOS familie zou wonen, was Mensah verdrietig: “In de schoolvakanties ging ik naar mijn vader, maar mijn vrienden woonden bij SOS. Toch was de overstap naar mijn familie niet lastig, want ik heb geleerd van mensen te houden en hun verschillen te respecteren. Het is belangrijk dat kinderen bij hun familie wonen, zodat ze weten waar ze vandaan komen.”
Waardevolle vriendschappen
Sinds Mensah en Afua bij hem wonen, ziet Joseph ze in het dagelijks leven opgroeien. Ondanks dat hij hen niet alles kan geven, is hij blij dat SOS de hereniging hogelijk heeft gemaakt. “Ik ben ook dankbaar dat SOS Kinderdorpen nog het schoolgeld voor beiden betaalt, mij lukt dat niet. Het maakt me gelukkig dat mijn kinderen een veelbelovende toekomst hebben.”
Mensah gaat dicht bij huis naar school, Afua zit in haar derde jaar. “Ik heb veel mooie herinneringen aan mijn tijd in het kinderdorp”, zegt ze. “Ik voel ik me nog steeds meer dan welkom wanneer ik er op bezoek ben. SOS zal altijd een deel van mij blijven. De vriendschappen die ik er heb opgebouwd zijn nog steeds waardevol voor me.”
